ik heb weer enkele drukke, verrijkende dagen achter de rug, dus ik dacht ik breng jullie weer even op de hoogte van mijn Peruaanse leventje. In mijn vorig bericht deelde ik mee dat we het weekend gedeeltelijk aan zee zouden doorbrengen. Deze planen werden helaas uitgesteld wegens een aardbevingsalarm. Twee Russische vrouwen hadden voor vrijdag een zware aardbeving met een magnitude van 8.5 op de schaal van Richter voorspeld. Heel Peru stond op zijn kop. Het was niet de leukste week omdat men niet wist wie of wat men moest geloven. De wetenschappers die menen dat een sismische beweging niet voorspelbaar is of twee Russiche gekken, die heel de boel op stelten zetten. Ik kan jullie verzekeren dat het bang afwachten was. En toen mijn gezin vrijdag ochtend begon over een rugzak met de noodzakelijkste dingen voor in het geval van nood, stond ik helemaal onder stroom. Iedereen zat beneden te wachten en bij elke kleine trilling, was het door een vrachtwagen of iemand die tegen de kast liep, schrokken we. Wat was me dat voor een dag! Gelukkig bleef de aarde rustig. Verder die dag hadden we nog een kleine bijeenkomst met AFS. We besproken onze eerste uitstap en enkele open vragen in verband met ons verblijf. Daar de AFS- reunies in Puyango zijn en het vrij laat was, bleven mijn oudste zus Valeria en ik bij tante Chary slapen. Zij woont in de apartamentsgebouwen in de buurt van de Plaza de Avion. Het was een supergezellige avond. Ik heb geholpen het avondeten klaar te maken, beter gezegd de kip uiteen te halen. Dat was minder smakelijk, maar aan die poten en kippenhoofden moet ik nu wennen. Ik voelde me echt zoals in mijn eigen familie hier : mi casa , es tu casa zei ze al lachend. Zaterdag ochtend had ik normaalgezien lessen. Normaalgezien, want verassenderwijze *ironisch* was er weer geen les. Om deze zware teleurstelling te verzachten kocht ik wat fruit op de markt. Ik hou hier echt van de markt. Overal zitten mensen met hun zakken fruit. Er speelt altijd vrolijke muziek en de mensen roepen vanalles om hun waar te verkopen.
S'avonds was het dan premiere: we zijn de eerste keer uitgegaan met de mensen van AFS en twee vrienden van mijn universiteit, die ons graag wilden begeleiden. Het was echt af! Eerst gingen we een tourtje doen op de Plaza de Armas. Daarna besloten we om ergens gezellig iets te gaan drinken. De jongens zeiden dat ze een goede locatie kenden en namen ons mee naar "Malajas", een in mijn ogen supersjieke bar. We hebben ons chillekes in de zetels gegooid en gekletst, hoe later de avond werd, hoe voller de club. Iedereen rondom ons begon te dansen, zo ook wij na een tijdje. Het was echt supergrappig- ze wilden heel de tijd salsa met ons beginnen dansen, wat wij absoluut NOG NIET goed kunnen. Maar oefening baart kunst he. Verder herkende ik ook de eerder beschreven dansstijl van de meisjes. Ze dansen hier heeel dicht bijelkaar, de meisjes voor de jongens en ze gaan vaak door de knie. Moest je dat in Belgie doen krijg je snel een stempel,maar hier zorgt dit niet bepaald voor aandacht (alleen voor ons dan). We hebben veel gedanst en gelachen samen, maar ook zijn we wijzer geworden toen de jongens ons vertelden over de uitgangscultuur in Peru. De meisjes moeten namelijk niets betalen en wanneer er bier gedronken wordt, wordt er een glas in een cirkel rondgegeven en amicaal gedronken. Om 12 uur was het dan ook tijd om terug naar huis te gaan. Mijn gastmoeder stond erop dat ik niet alleen naarhuis ga, uiteraard. Nu is het zo dat ik de engiste AFSer ben die in Tumbes zelf woont (de anderen in Puyango). Roger en Danny zeiden dat ze me thuis voor de deur mee gingen afzetten. Ik was blij dat er iemand was die met me kon gaan, maar ik vreesde ook een minder positieve reactie van mijn gastmama als ik met 2 peruanen thuis kom. We liepen dus naar de mototaxihalte aan de Plaza en rarara wie roept mij: mijn gastmoeder, die in een restaurant een verjaardag van een vriendin aan het vieren was. Meteen riep ze me en vroeg of ik veilig naarhuis kwam. Ik stelde mijn klaskameraad voor en ze zei dat het goed was als ze me naarhuis brengen... maar veilig en ohhwee als niet he ( ik moest een beetje aan de mama denken haha) - best wel grappig. Maar alles ging goed. Nadat ik thuis was is Roger nog is langs het restaurant gegaan om te zeggen dat ik veilig was teruggeraakt. Ik denk dat ze nu ook gezien heeft, dat het serieuse jongens zijn. Bovendien is het net veiliger om met jongens op te trekken, zeker als ze van Peruaanse afkomst zijn.
Zondag had ik denk ik een van de groenste dagen van mijn leven. We gingen met AFS op uitstap naar Puerto Pizarro, de kleine havenstad in Tumbes. Bij aankomst waren we al gefascineerd door de vele bootjes en de visserslui die aan het werk waren. Met een bootje vaarden we richting manglares, dat zijn planten in het water, richting krokodilleneiland. Aanvankelijk konden we ons helemaal niet voorstellen wat er achter het plantenbos verschuilt ligt. Des te verasster waren we als we aan het eiland arriveerden. Het eerste wat ons letterlijk bijna omvergooide was de drukkende hitte (misschien door het zand?) Op het eiland waren ontelbaar veel krokodillen, waarvan "un cocodrillo chiquitito" kennis mocht maken met mijn handen. Na het verblijf op de isla de cocodrillos zetten we onze weg voort naar een eiland aan de andere zijde van het bos. We aten ceviche en arroz chauffa con mariscos. Dat was overheerlijk! Daarna liepen we door een rivier, die supermodderig was richting strand. Terwijl iedereen aan het zonnen was gingen Franziska (AFSer uit Duitsland) en ik schelpjes rapen en met de voeten in het water. Wat zijn we tog kindjes he. Maar er waren echt speciale schelpjes, die ik nog nooit voordien gezien had. Na 3 uur bañar, nadar y chillar vertelde Frank heel spontaan dat er nu nog een verjaardagsfeestje van een vrijwilliger plaatsvond in Puyango, waar we naartoe gaan. Iedereen dacht meteen aan de overlekkere taart die ze hoogstwaarschijnlijk zouden hebben en knikte JA. Voor de rest ben ik als maar drukker aan het worden.
Gisteren ( woensdag) heb ik mijn eerste Spaanse opdracht afgegeven en de "profe" was erg onder de indruk van mijn Spaans, wat me echt super motiveerde. Ook hadden we van de week nog het verjaardagsfeest van mijn grootmoeder. Grootmoeder, terwijl ik al mijn grootvader gefeliciteerd had *oeeps. Ze konden erom lachen, gelukkig.. ( mijn grootvader verjaart trouwens 30 sept, dus zo tragisch was het nu ook weer niet). Ik had in ieder geval rodewijn-taart gebakken met de kindjes, wat ze zeer konden waarderen. We hebben gezellig gegeten en gezongen in familaire kring. Voor de geinteresseerden stel ik ook de tweede fotosessie ter beschikking. Ik hoop jullie vonden deze update leuk. Bij deze verontschuldig ik me ook voor de spellingsfouten en rare zinsconstructies af en toe, maar dit is alles zeer spontaan en het toetsenbord stribelt ook soms tegen. Dank voor het begrip haha.
Hasta la vista babies, en voor degenen die ook op muzikaal vlak actueel willen blijven... eens een rustiger liedje. Voila !
http://www.youtube.com/watch?v=YF1GgXmdMWI
La Maru X
Foto's : https://www.dropbox.com/sh/w0lxswn68jlhf1h/tKSqR4XCu0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten