Beste bloglezers,
met enkele impressies vanuit het Zwarte Woud breng ik jullie weer op de hoogte van de stand der zaken. We zijn stilaan in de laatste fase van het voorbereidingsjaar aanbeland. In dit laatste hoofdstuk wordt het "afscheid nemen" groot geschreven. Dankzij goede tips van AFS en enkele raadgevingen van het thuisfront schenk ik nu nog eens bijzonder veel aandacht aan steden, gebruiken en personen die ik binnenkort voor een klein jaartje zal moeten missen.Wanneer ik een aantal maanden geleden eens relecteerde over de duur van het uitwisselingsjaar leefde er een lichte drang in mij om mijn wortels in Duitsland nog te voederen met mijn aanwezigheid. Zo gedacht, zo gedaan. Na een lange treinreis van zon 9 uur kwam ik aan in het paradijs (hoe het een conducteur in de trein later ook noemde toen ik mijn Schwarzwald-Gästekarte naar boven toverde). De eerste dagen had ik aan de Bodensee doorgebracht , zo'n uurtje van het Kinzigtal- om de spanning er nog wat in te houden. Het weer was zalig ,een optimaal voorproefertje van het tropische klimaat in sommige regio's van Peru. Onder andere bracht ik een bezoekje aan de stad Konstanz , het vlinder- en bloemeneiland Mainau en de geboortestad van Annette von Droste Hüllshof, Meersburg. Ook stonden lange wandelingen langs het meer en naar het nabije Zwitserland op het programma. Vijf dagen later zakte ik af naar het hartje van het Zwarte Woud, Haslach im Kinzigtal. Het deed erg goed de omgeving, de sfeer en vooral de prachtige natuur nog eens te kunnen bewonderen met eigen ogen. Ik kon het niet laten de toerist uit te hangen. Alsof er een magnetische aantrekkingskracht op me inwerkte trok het me naar de toeristische attracties die het Zuiden te bieden heeft. Op zondag was ik te vinden op de Vogtsbauernhöfe in Gutach, waar het primitieve leven van vroeger verbazing blijft uitlokken. Verder genoot ik van het prachtige uitzcht op de bergen aan de Titisee bij Neustadt. Uiteraard werd ook op culinair vlak in de herinneringenbox gegraven zo kreeg ik de beste gerechten zoals Schnitzel, Maultaschen of een ovenverse Flammenkuchen op mijn bord. Onderaan vat een collage enkele ogenblikken samen. Al bij al,was het superleuk bepaalde mensen terug te zien en zo één en ander Duits feestje te mogen beleven. Tijdens de Europese Nacht droomde ik stiekem al van verre stranden en de sfeer buiten de grenzen van Europa. Na twee weken in de heimat vertrok ik met de helft van mijn hart maar een gerust geweten (de band zal altijd zeer sterk blijven) terug naar ons Belgenlandje, klaar om de laatste maand nuttig te besteden. Nu hopen dat Peru mij binnenkort mededeelt wat ik snel mijn 3de "thuis" mag noemen.
Hopelijk hadden jullie ook al leuke momenten tijdens de vakantie,
De Schwarzwaldmarie
Beste bloglezers,
het aftellen is begonnen : binnen ongeveer anderhalve maand zit ik op de vlieger naar Peru. Peru Peru Peru! Ik kijk er al erg naar uit, maar eerst wil ik nog genieten van de vakantie die me hier te wachten staat. Ik ga onder andere nog naar het Zwarte Woud, de heimat, parkpop en naar Oostenrijk.
Zonet vertelde mij een lief meisje uit Peru , dat nu zelf voor een jaar in Duitsland verblijft met AFS, dat mijn naam in het Spaans betekenis heeft. Ze is superlief, spreekt ondertussen een aardig mondje Duits en is op een of andere manier een bron van geruststelling voor mij. Ik kan haar alles vragen en zij vertelt mij veel over haar land en de locale gewoontes. Ze maakt veel reclame voor het Peruaanse eten daar ze waarschijnlijk nooit fan zal worden van de Duitse vettigheden. Maroussia, weliswaar Marucha geschreven ( hoe je mijn naam dan ook uitspreekt) betekent niets meer dan "steak met zeevruchten" in Latijns Amerika. Misschien beleef ik dus wel eens een jaar zonder gekke varianten van mijn naam : ik denk aan MarOUssia, MaroussIa, Maruschka, of in het ergste geval MaTruschka , aub zeg! Goede vooruitzichten dus, vooral met zo een leuk contactpersoon aan mijn zij.
Duuus, hoogstwaarschijnlijk vertrek ik op 7 september. Om 8. 00 uur zou het vliegtuig opstijgen richting Madrid. Dit houdt in dat we om 5.00 uur op de luchthaven aanwezig moeten zijn. En ja, dat betekent concreet dat iedereen die me wil begeleiden naar Zaventem nog veeel vroeger uit zijn nest moet. Er zijn nogal wat voorwaarden verbonden aan zo een jaartje buitenland hé. Vanuit Madrid vliegen we dan met zen allen naar de eindbestemming: Peru. Eerst naar Lima op aankomstcamp en daarna zullen we wel nog zien ...
Hallo iedereen,
waar een weg eindigt, begint er ook een nieuwe... Dit heb niet enkel ik ondervonden de afgelopen dagen. De maand juni is afgelopen wat betekent dat ook het schooljaar erop zit. School is out! Afgestudeerd *whoehoew*. Wat eens begon op een bewuste eerste schooldag met een goed gevulde Schultüte (die toen bijna 3 x zo groot was als ikzelf) heb ik deze week achter de rug gebracht met een diploma en een vrij vernederlandste "Spaanse " prijs ( Mechelen ligt volgens mij nog steeds in België en een Fnac ben ik in het buitenland ook nog niet tegengekomen) . Eigenlijk was ik ervan overtuigd, dat afstuderen een grote opluchting is- zeker wanneer men een buitenlandse reis als een soort van lichtpunt in de toekomst heeft. Na een nachtje erover geslapen te hebben moet ik echter toegeven dat het een afscheid met een lachend en een wenend oog is :enerzijds begint het studentenleven na verloop van tijd te vervelen en heeft elke nog zo vlijtige bij ook eens nood aan een afwisseling , anderzijds moet men vaak loslaten wanneer het het mooist is. Van dit gegeven werd ik me vandaag weer bewust. Dit jaar mocht ik (véél te laat) superbijzondere mensen ontmoeten die ik tijdens mijn afwezigheid erg ga missen! Bij deze wil ik me van harte bedanken bij Killian, dé man bij aardrijkskundige kwesties en ontwerper van onderstaande "stempel" zoals hij hem zelf ook heeft gedoopt! U ziet het dames en heren- deze jongen heeft weet van zijn werk. Peru, het land van de Inca's, Machu Picchu ,Alcapas/Alpacas ?, en binnenkort de Maru, straight from Belgium!
Muchas gracias por esta hermosa obra de arte amigo!
Maru Picchu
