met enkele impressies vanuit het Zwarte Woud breng ik jullie weer op de hoogte van de stand der zaken. We zijn stilaan in de laatste fase van het voorbereidingsjaar aanbeland. In dit laatste hoofdstuk wordt het "afscheid nemen" groot geschreven. Dankzij goede tips van AFS en enkele raadgevingen van het thuisfront schenk ik nu nog eens bijzonder veel aandacht aan steden, gebruiken en personen die ik binnenkort voor een klein jaartje zal moeten missen.Wanneer ik een aantal maanden geleden eens relecteerde over de duur van het uitwisselingsjaar leefde er een lichte drang in mij om mijn wortels in Duitsland nog te voederen met mijn aanwezigheid. Zo gedacht, zo gedaan. Na een lange treinreis van zon 9 uur kwam ik aan in het paradijs (hoe het een conducteur in de trein later ook noemde toen ik mijn Schwarzwald-Gästekarte naar boven toverde). De eerste dagen had ik aan de Bodensee doorgebracht , zo'n uurtje van het Kinzigtal- om de spanning er nog wat in te houden. Het weer was zalig ,een optimaal voorproefertje van het tropische klimaat in sommige regio's van Peru. Onder andere bracht ik een bezoekje aan de stad Konstanz , het vlinder- en bloemeneiland Mainau en de geboortestad van Annette von Droste Hüllshof, Meersburg. Ook stonden lange wandelingen langs het meer en naar het nabije Zwitserland op het programma. Vijf dagen later zakte ik af naar het hartje van het Zwarte Woud, Haslach im Kinzigtal. Het deed erg goed de omgeving, de sfeer en vooral de prachtige natuur nog eens te kunnen bewonderen met eigen ogen. Ik kon het niet laten de toerist uit te hangen. Alsof er een magnetische aantrekkingskracht op me inwerkte trok het me naar de toeristische attracties die het Zuiden te bieden heeft. Op zondag was ik te vinden op de Vogtsbauernhöfe in Gutach, waar het primitieve leven van vroeger verbazing blijft uitlokken. Verder genoot ik van het prachtige uitzcht op de bergen aan de Titisee bij Neustadt. Uiteraard werd ook op culinair vlak in de herinneringenbox gegraven zo kreeg ik de beste gerechten zoals Schnitzel, Maultaschen of een ovenverse Flammenkuchen op mijn bord. Onderaan vat een collage enkele ogenblikken samen. Al bij al,was het superleuk bepaalde mensen terug te zien en zo één en ander Duits feestje te mogen beleven. Tijdens de Europese Nacht droomde ik stiekem al van verre stranden en de sfeer buiten de grenzen van Europa. Na twee weken in de heimat vertrok ik met de helft van mijn hart maar een gerust geweten (de band zal altijd zeer sterk blijven) terug naar ons Belgenlandje, klaar om de laatste maand nuttig te besteden. Nu hopen dat Peru mij binnenkort mededeelt wat ik snel mijn 3de "thuis" mag noemen.
Hopelijk hadden jullie ook al leuke momenten tijdens de vakantie,
De Schwarzwaldmarie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten