Hoe jullie hieruit kunnen opmaken ben ik veilig aangekomen in Tumbes. De busrit van 22 u waar ik al een halfjaar tegenop zat te kijken was misschien wel het aangenaamste transport ooit. De stoelen waren erg comfortabel en konden omgevormd worden tot een bed indien men wenste. Ook culinair waren er voorzieningen. Zover de lange reis, die zo gek het ook is nog langer duurde dan de vlucht van Brussel naar Lima. In de voorbije dagen mocht ik al veel leuke dingen beleven en ik denk dat dat ook zo mag zijn na het tog wel zware afscheid aan de luchthaven. Bij aankomst in Lima was ik positief verasst van de mensen- ik kon me wel al inbeelden dat ze een andere mentaliteit zouden hebben , maar de manier waarop ze ons hielpen topte mijn verwachting tog wel even. Nadat we de koffers opnieuw hadden bemachtigd zagen we in de verste verte al een AFS bordje wapperen. (Trouwens rook de luchthaven raar maar waar helemaal naar mijn dagcreme van Alverde.) Wanneer we het dichter benaderden zag ik meteen dat het de voorzitter van AFS Tumbes was die ons stond op te wachten in de aankomsthal. Nadat iedereen verzameld was, vertrokken we met de bus richting slaapplaats, een oud klooster in een niet al te veilige buurt. Onveilig voelde ik me eigenlijk niet. Onderweg zagen we wel veel loesje huizen en een aantal zwerfhonden. Het grappigste vond ik de opmerking van een begeleider die luidde: Just go out while expecting the worst, if you find out that its not that bad afterwards its good, you know... okaaay!Die zelfde avond kregen we ook nog lekker eten: soep en koude frietjes met kip (koud, dat hoort hier zo).
Verder gingen we snel naar bed aangezien de vlucht ons zeer moe gemaakt had. Ik deelde een gezellig kamertje met de lieve Delphine. Van rusten was er echter niet veel sprake, veelmeer hield ons het tijdverschil bezig. We waren zo verwarrd dat we bijna om 7u locale nederlandse tijd waren opgestaan ipv te wachten tot het in Lima 8u s ochtens was om te gaan ontbijten. Na heel wat wiskundige berekeningen constateerden we dat we nog 7u slaap hadden YES! Het ontbijt was oke, we hadden broodjes en confituur (opzich vrij Europees)- enkel het papayasap dat meer op mousse leek was wennen. Lekker maar niet voor elke dag. Wat de locatie betreft konden we ook niet klagen. Sommige gebouwen werden door de school gebruikt en dat was zeer tof aangezien we zo eerste banden konden smeden met peruaantjes. De kindjes waren erg enthousiast wuifden en Hi5den haha. Het introductieweekend zelf was zeer nuttig gezien de tips en informatie die we kregen. Op het programma stonden: welcome to peru, living conditions en safety net zoals de ingewikkelde VISA procedure. Op vrijdag zijn we in de ochtend even naar een supermarkt gegaan om indien nodig aankopen te doen. Wij Belgjes gingen gewoon mee uit nieuwsgierigheid. En het was de moeite. In de winkel speelde er supergoede reggeaton zo luid dat je elkaar haast niet verstond, echt gek! Na de korte wandeling kregen we een dansles van een heel aparte vrouw. Ik denk dat zij ons reeds de tweede dag de angst nam om gewoon los te gaan op de dansvloer. Dit was ongeveer alles wat me zo te binnen schiet van de eerste dagen Lima. Het was zeer leuk nog alle nationaliteiten die hier blijven te kunnen ontmoeten maar over het algemeen ben ik blij om eindelijk "thuis" te zijn en mij te kunnen settelen in een angenaam klimaat waahant of jullie het nu geloven of niet: in Lima moesten we een wolle trui en jas aandoen- zo freezing was het. Brrr! Voila zover mijn eerste bericht uit Zuid- Amerika. Snel volgt er een bericht over mijn sympathiek gezin en de cultuurschock die tog niet ongemerkt aan mij voorbij gaat..
Hasta la vista babies
Maroussia X
AFS'ers vanuit heel de wereld in Peru
AFS de Belgica
Geen opmerkingen:
Een reactie posten