Getting used to it...

Hola mochachos y mochachas,

Wat is eigenlijk cultuur? Wel goede vraag- nog nooit bij stilgestaan. Tot misschien voor een maand toen andere denkwijzen, reacties en handelingen intrede deden in mijn vertrouwde leefwereld. De cultuurschock ging niet ongemerkt aan mij voorbij. Aan enkele gewoontes heb ik me al goed aangepast, terwijl andere gebruiken eerder minder gemakkelijk omzetbaar zijn. Onderaan alvast een lijstje met zogenaamde "red flags" ( andere Länder, andere Sitten). Wat van groot belang is bij sommige veranderingen , is vragen stellen. Want alleen als je weet waarom een bepaald gebruik gehanteert wordt, kan je het met respect en begrip toepassen.

* De Peruanen zijn erg extraverte mensen. Iedereen spreekt je zomaar aan is dat nu op straat, in de taxi's of op de universiteit. Ze behandelen meteen alsof je al jaren tot hun kennisen hoort en vragen je meteen na het eerste gesprek mee uit, wanneer ze ergens naartoe gaan.

* Op de universiteit wordt supervaak getrackteerd op een drankje of een dessertje. En dat is de cultuur, want in Peru is het de gang van zake mensen met wie je op stap bent op hun gemak te stellen, vooral de meisjes dan.

* Geloof wordt erg groot geschreven in het hele land. Zelfs het straatbeeld getuigt van deze godsovertuiging. Veel voertuigen dragen opschriften zoals "Dios es amor", " Jesus es vida". Bovendien maken vele Peruanen een kruisteken bij het passeren van een kerk. - Mijn familie is ook gelovig, maar het practiceren ervan houdt zich in grenzen. Tot nu toe woonde ik een keer ee mis bij op het colegio van mijn middeste zus en nam ik uit respect deel aan een bisritueel van mijn grootmoeder.

* Er leven ontelbaar veel zwerfhonden in Tumbes. Vooral in de armere wijken, tref je er veel aan. In de hoofdstad nam ik hetzelfde waar met het verschil dat de honden hier in Tumbes in levende vorm op straat leven. Door het drukke verkeer in Lima gebeurt het namelijk vaak dat de honden aangereden worden... wat niet echt voor schone beelden zorgt.

* De Peruanen houden van eten. Het is een echte dagactiviteit die met heel de familie gehouden wordt. Hoe meer, hoe beter. S'morgens wordt er een glas melk met 3 kg suiker gedronken. Af en toe is er kaas voor bij het brood, de andere dagen wordt er ei met natte hotdogworsten geserveerd. Het middageten is quasi altijd het zelfde. Rijst, rijst rijst en rijst. Jaja. de Peruanen eten rijst en kip every single day of their life! En verheug je vooral niet te vroeg als ze eens zeggen dat ze vandaag Spaghetti eten, want wat vindt je onder je noedels ? Tatataaa, witte korrels hmm? Ze combineren de hoofdschoten vaak met koude patatjes of noodels. Groenten worden enkel gebruik voor de smaak, maar belanden niet echt op het bord. Enkel witte bonen dan en heel af en toe een soort van graanpap. Het fruitsap wordt warm gedronken en is vaak van vruchten waarvan ik nog nooit in mijn leven gehoord heb. S'avonds wordt er meestal een eitje gegeten, met of zonder brood naargelang de voorraad strekt voor heel het gezin.

* Het verkeer is hier superlawaaierig. Het is onmogelijk langer dan 7 uur te slapen omdat het getuut elke muur doordringt. Iedereen rijdt een beetje volgens zijn eigen verkeersregels en tog blijkt er een soort van systeem te zijn. Het meest populaire vervoersmiddel is de mototaxi. Een soort van bromfiets met een wagentje achter, waar je als passagier inzit. Je zet je gewoon aan de straatrand en wacht tot iemand je oppikt ( na maximum 1 minuut is er altijd iemand). Voor 1 sol (30 cent) kom je dan na elke gewenste plaats in de stad. Dat is nu tog is iets goed, niet? Verder bestaan er nog collectivo's, taxi's zoals wij ze kennen. Ze zijn iets veiliger, wanneer je je met een tas of rugzak verplaats omdat ze gesloten zijn. De gordels zijn enkel decoratie en met het aantal plaatsen in de wagens nemen ze ook niet zo nauw. In een collectivo met 5 plaatsen kan je wel een met 9 man in ( of je dan vreemde mensen op je schoot hebt of niet he, who cares?)

* De Peruaanse mannen zijn echte macho's. Wanneer je als buitenlander door de straten loopt, krijg je massaal aandacht. Er wordt gefluit,geluchtkust en gestaard. Vele chauffeurs willen dat je met hun auto meerijdt, wat je dan dus zeker NIET moet doen. Verder spreken ze je ook rechtstreeks aan of roepen ze je achterna ( gringaa ( blanke), que bonitos ojos, guapaa). Deze opmerkingen negeer je best.

* Op de universiteit heerst 0.0 discipline. Alles kan en alles mag. Elke dag dezelfde vraag: Zou er les zijn of niet? Heeft de leraar zin of niet? Ga ik naar school of is het te warm en gaat er niet onderwezen worden? Dat wordt wel nog schrikken wanneer ik de eerste stappen zet in het hoger onderwijs in België!

* Het drinkwater heeft een rare algen/javelsmaak.

* Het watergebruik is hier gelimiteerd. Veel gezinnen hebben enkel 2 u s'ochtens, s'middags ens'avonds water. Ook ik moest mij de laatste weken met een emmer en ijskoud water wassen, aangezien er iets mis was met de waterleiding.

* Het WC- papier wordt hier wegens verstoppingsgevaar in de vuilbak gegooid, niet in het toilet zoals wij het kennen. Bovendien moet je altijd WC op zak hebben , omdat op school en op openbare toiletten( als je die vindt) geen papier voorzien is.

* Peruanen maken veel plannen en beloftes, die vaak niet waargemaakt worden. Dit kan soms zeer irritant zijn, maar het is onderdeel van de cultuur.

* Wanneer men verjaart wordt men met het hoofd in de taart geduwd en moet men er een stukje uitbijten als een soort van voorproefertje.

Voila, zover mijn eerste waarnemingen. Welke gebruiken zouden jullie overnemen? En aan wat zouden jullie nooit kunnen wennen ?

Hasta la proxima,
Maru